मी अभिराज शेलारची आई श्वेता शेलार. अभिराज (6 yrs borderline child with ADHD) लहानपणापासून चंचल असून एका जागेवर तो २ मिनिटपेक्षा जास्त बसत नव्हता. त्याच बरोबर तो हट्टी पण होता. ह्या उलट शाळेतील अभ्यासाचा विचार केला तर त्याच लिखाण, वाचन मी घरी मोठ्या मेहनतीने पूर्ण करून घेत होते. अभ्यासघेताना कधी इंटरेस्ट दाखवत होता व कधी नव्हता.
परंतु पुढे त्याला वातावरणातील आवाजांचा व आवाजातील चढउतारांचा खूप त्रास होऊ लागला उदा. कुकर, टीव्ही, सॉंग्स इतकेच नव्हे तर शाळेत गेल्यावर मुलांचा आवाजाच्या गोंगाटाने त्रास होऊन रडू लागायचा तसेच त्याच्या कानावर गाणे पडले किंवा कोणी रडले कि तो कानावर हात ठेवून रडू लागणे हे नवीन Behaviour निर्माण झाले. .
पुढे तर शाळेतही त्या गोष्टींचा जास्त परिणाम जाणवू लागला, मूलांच्या आवाजानेच तो जास्त aggressive होऊन इतर मुलांना मारू लागला व मुलेही त्याला मारू लागले. त्याच्या चिडण्यामागचे कारण ठराविक लोकांनाच माहित होते. पुढे त्याच्या complaints वाढून आम्हाला शाळा बदलायला सांगितले. अभिराजचे “special school मध्ये ऍडमिशन घ्या” असे सांगण्यात आले. हा धक्का सहन होण्यासारखा नव्हता आम्ही अभिराजचे आई वडील दोघेही चिंतेत पडलो.
पुढे आम्ही आमच्या फॅमिली डॉक्टरांनी आम्हाला Occupational Therapy साठी suggest केले. ह्यासाठी आम्ही Healing Touch Rehabilitation Centre इथे आलो. तिथे आम्हाला डॉ. सायली ऐनापुरे, डॉ. रश्मी ह्यांनी त्याला sensory issues असल्याचे सांगितले व त्यातही त्याला sensory problems मध्ये Auditory processing difficulty आहे व त्यावर professional Team आणि parents दोघांनी काम केले तर नक्कीच Improvements होतील असे सांगितले. त्यासाठी Group Therapy, Occupational Therapy चालू करण्यासाठी सांगितले. तसेच कमी kid’s असतील अशा शाळेमध्ये त्याला admission घ्या असेही suggest केले आणि ६ महिने त्याला असणाऱ्या गरजेच्या therapy ने काय होते ते वाट पाहू व त्यानंतर ठरवू ‘special school’ कि ‘Regular school’ अभिराज साठी गरजेचे असेल.
पुढे आम्ही त्याला special school ला न घालता जेथे कमी मुले असतील व त्याला special attention देतील अशा state board मध्ये ऍडमिशन घातले. येथील teacher व principal ह्यांना अभिराजच्या sensory प्रॉब्लेम्सची कल्पना आम्ही आधीच देऊन ठेवली व ट्रीटमेंट चालू केली. शाळेमधील teacher ह्यांनी खूप सहकार्य केले.
अभिचे शाळेमध्ये पुन्हा तेच- तेच problems सतत झाले. शाळेचे नाव घेतले कि "no school " "no school " असे म्हणू लागला. परंतु therapist ह्यांनी मला सांगितले कि त्याला कमीतकमी अर्धातास तरी शाळेमध्ये बसावं. दररोज शाळेत जाऊन त्याचा interest वाढेल, अगदीच खूप रडायला लागला तर क्लास च्या बाजूने त्याला फिरवून आणा. आम्ही रोज तसे करू लागलो. पुढे टीचर व शाळेतील काही kids ह्यांच्या बरोबर अभिराजचा rapport build होत गेला. हे सगळे होताना अभि हळू हळू शाळेत एका जागेवर बसू लागला, attention वाढले , Auditory Sensory Process Issues कमी झाले, शिक्षकांच्या command’s- Instructions चे पालन करू लागला, शाळेत येऊन बसण्याचा interest वाढला, मुलांमध्ये मिसळू लागला ,आणि सर्वात महत्वाचे म्हणजे sensory auditory process चा त्रास कमी झाला .मुलांच्या वेगवेगळ्या आवाजाने रडणे बंद झाले , शिक्षकांच्या complaints कमी झाल्या आणि एक अनपेक्षित बदल झाला……अभिराज दररोज शाळेत जाऊ लागला….. हि आमच्यासाठी शब्दात न सांगण्या सारखी खूप मोठी achievement होती अभिराज शाळेत व थेरपी सेन्टर मध्ये जराहि न रडता happily येऊ लागला व अशाप्रकारे अभिराज शिक्षकांचा आवडता विध्यार्थी झाला.
हा बदल आम्हाला आमचा आनंद गगनात मावेनासा होता. अभिराजच्या सुधारणेमूळे आमच्या घरातील वातावरणही positively बदलत गेले.
मी अभिराजची आई Dr. Sayli Ainapure, Dr. Rashmi Manohar, Mrs. Vaishali Madam आणि Mrs Pournima मॅडम ह्यांची व त्यांच्या Team ची मनापासून ऋणी आहे.
